Vergaderingen horen bij ons werk, maar ze lijken niet veel op te leveren. Sterker nog, ze gelden als regelrechte energievreters. Vergaderen is tijdverlies! Dat komt doordat we op de verkeerde manier vergaderen, volgens Patrick Lencioni. In het boek “Vergaderen is dodelijk” laat hij aan de hand van een levendige, herkenbare parabel zien hoe je effectiever en vooral productiever kan vergaderen.
Vergaderingen zijn heel belangrijk voor een bedrijf. Ze behoren tot de kernactiviteiten van een organisatie. Maar vergaderen is ook lastig. Ze duren vaak frustrerend lang en lijken zinloos. Het is goed mogelijk om een vergadering te transformeren tot een uitdagende, productieve en leuke activiteit. Als een organisatie erin slaagt om de sprong te maken van moeilijk naar productief vergaderen, dan is de beloning groot: een beter moreel, snellere en betere besluitvorming en betere resultaten.
Vergaderingen zijn saai omdat er een gebrek aan drama of aan conflicten is. Die zijn essentieel voor het vasthouden van de aandacht.
Vergaderingen zijn ineffectief omdat een contextuele structuur ontbreekt. Om vergaderen effectiever te maken zijn er meerdere typen vergaderingen nodig.
Vergaderingen horen dynamische interacties te zijn waarbij groepen mensen onderwerpen bespreken die belangrijk zijn voor hun levensonderhoud. Vergaderingen zijn vaak saai omdat er een gebrek is aan drama of aan conflict. Dit is nodig om de deelnemers aan de vergadering vast te houden.
De sleutel tot het creëren van dram in een vergadering zit in de plot aan het begin. Werknemers verwachten geen Hamlet, maar ze willen zeker een reden om betrokken te zijn. En die moet de facilitator hen geven. Deelnemers moeten een beetje door elkaar geschud worden in de eerste tien minuten van een vergadering, zodat ze begrijpen en onderkennen wat er op het spel staat. Dit betekent dat de voorzitter of facilitator een beroep doet op de betrokkenheid van de deelnemers bij de missie van de organisatie en de impact op de klanten, werknemers of de maatschappij.
In veel vergaderingen zie je echter dat men net dat conflict wil vermijden. Dat leidt alleen maar tot het verdwijnen van de belangstelling van de deelnemers.
Als een groep intelligente mensen samenkomt om te praten over belangrijke zaken, dan is het vanzelfsprekend dat men het niet altijd met elkaar eens is. Die kwesties oplossen maakt een vergadering productief en zelfs leuk.
Het is de taak van de facilitator om belangrijke kwesties bloot te leggen waarover de vergadering het niet eens is. Het is namelijk pijnlijker om te doen alsof een moeilijk onderwerp niet bestaat, dan het te bespreken. Er wordt meer lijden veroorzaakt als kwesties niet op een directe manier worden afgehandeld en er vervolgens over wordt gefluisterd op de gang, dan door ze op tafel te leggen en een directe confrontatie aan te gaan.
Als leidinggevende is het belangrijk duidelijk te maken dat er meer conflicten van het team verwacht worden. Bovendien is het goed om hen daar in aan te moedigen.
In een wanhopige poging verspilde tijd tot een minimum te beperkten, besluiten leiders dat ze een grote stafvergadering beleggen, één keer per week. Ze trekken zich twee, drie of vier uur terug en husselen dan alles door elkaar zodat iedereen daarna weer ‘echt’ aan het werk kan.
Dit leidt er alleen maar toe dat de vergadering ineffectief is en voor iedereen onbevredigend. Omdat sommige een snelle en informatieve vergadering willen waarin feiten en tactische informatie efficiënt ter sprake komen. Anderen willen juist een interactieve en strategische vergadering, waar geanalyseerd wordt en gegevens worden uitgewisseld, zodat belangrijke beslissingen kunnen worden genomen.
Er zouden verschillende vergaderingen voor verschillende doeleinden moeten zijn, met allemaal een belangrijke en waardevolle functie.
Er is geen tijd… te verliezen
Waarom sommige teams falen en andere succesvol zijn!